葬礼礼仪过程死亡在传统宗教层面，成为一种安息的转化，即亲人并未离开我们

<br>ความตายในกระบวนการทำพิธีศพเป็นการเปลี่ยนแปลงของการพักผ่อนในระดับของศาสนาดั้งเดิมนั่นคือญาติพี่น้องไม่ได้จากเราไป แต่จากโลกหนึ่งไปสู่อีกโลกหนึ่งและผู้มีชีวิตเต็มใจที่จะเชื่อว่าคนตายไปสู่ความสุข อวกาศหรือสวรรค์พวกเขาทั้งหมดมีความสุขและสนุกสนาน ความเจ็บปวดเพียงอย่างเดียวคือไม่มีวันคืนสู่เหย้าในโลกไม่มีเวลาคุยกันที่บ้าน วิวัฒนาการของความตายเป็นพิธีกรรมทางสังคมโดยประกาศอย่างเป็นทางการและเป็นเครื่องหมายของการสูญเสียทางกายภาพของบุคคลและความตายขั้นสุดท้าย เมื่อญาติและเพื่อนไปอำลาศพจะถูกฝัง ในแนวความคิดโดยธรรมชาติงานศพมักมีสีสันรสชาติและเสียง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพ่อแม่และญาติจากไปความสง่างามของการเลี้ยงดูควรมาพร้อมกับการตกแต่งสีดำและสีขาวเพื่อแสดงความเคร่งขรึมและความโศกเศร้าของการพลัดพรากจากกัน น้ำตาที่เจ็บปวดมักปนกับความไม่เต็มใจและการตำหนิตัวเองที่สายเกินไปที่จะกตัญญู

กระบวนการพิธีฝังศพ<br>ความตายในระดับศาสนาแบบดั้งเดิมกลายเป็นการเปลี่ยนแปลงของส่วนที่เหลือที่คนที่รักไม่ได้ทิ้งเราแต่จากโลกหนึ่งไปยังอีกและชีวิตยินดีที่จะเชื่อว่าคนตายไปที่พื้นที่ความสุขหรือสวรรค์พวกเขามีความสุขและมีความสุข ความเจ็บปวดเพียงอย่างเดียวคือไม่มีวันอื่นในโลกและเมื่อไม่มีการสนทนาที่บ้าน วิวัฒนาการของการเสียชีวิตเป็นพิธีกรรมทางสังคมประกาศอย่างเป็นทางการและทําเครื่องหมายการกระจายตัวทางกายภาพของชายคนนั้นและความตายที่แน่นอน เมื่อญาติและเพื่อน ๆ กล่าวคําอําลาร่างกายจะถูกฝัง งานศพในความคิดโดยธรรมชาติส่วนใหญ่มีสีมีรสชาติมีเสียง โดยเฉพาะอย่างยิ่งพ่อแม่และญาติที่จะออก, บุญเลี้ยงดูเมื่อจับคู่กับสีดําและสีขาวตกแต่ง, เพื่อแสดงเคร่งขรึมและแยกความโศกเศร้า. ความไม่เต็มใจและความกตัญญูกตเวทีมักจะผสมกับน้ําตาที่เจ็บปวด

กระบวนการพิธีกรรมงานศพ<br>ความตายในระดับศาสนาแบบดั้งเดิมกลายเป็นการเปลี่ยนแปลงของส่วนที่เหลือคือคนที่รักไม่ได้ทิ้งเราแต่จากโลกหนึ่งไปยังอีกและชีวิตทั้งหมดต้องการที่จะเชื่อว่าความตายเป็นสวรรค์หรือสวรรค์ที่พวกเขาทั้งหมดมีความสุขและมีความสุข สิ่งเดียวที่เจ็บปวดคือว่าไม่มีวันได้เจอกันอีกและไม่มีการสนทนาในบ้าน วิวัฒนาการของความตายเป็นพิธีกรรมทางสังคมประกาศอย่างเป็นทางการและเครื่องหมายการสลายตัวของร่างกายมนุษย์และความตายที่แน่นอน ร่างกายจะถูกฝังไว้เมื่อญาติและเพื่อนๆบอกลา งานศพเป็นสีกลิ่นและเสียงในความคิดที่แท้จริงมากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพ่อแม่ที่รักจากไปการเลี้ยงดูด้วยสีดำและสีขาวตกแต่งเพื่อแสดงความเคร่งขรึมและแยกความเศร้าโศก ไม่มีเวลาที่จะแสดงความกตัญญูและตำหนิตนเองมักจะผสมกับน้ำตาที่เจ็บปวด<br>