1、心理蒙太奇影片经过麦克斯在一个胡同里的小乐器店里向店老板讲诉影片主

1. <br>ภาพยนตร์ตัดต่อจิตวิทยาบอกเจ้าของเรื่องราวของตัวเอกของภาพยนตร์เรื่อง Max ในร้านขายเครื่องดนตรีเล็ก ๆ ในซอยเลนส์จะค่อยๆรีเพลย์เข้าไปในชีวิตของตัวเอกของภาพยนตร์เรื่องนี้กับ Max's review ความรู้สึกและความลังเลใจของเพื่อน <br>2. การตัดต่อแบบขนาน<br>ในภาพยนตร์เรื่อง "The Pianist at Sea" ภาพยนตร์ทั้งเรื่องเป็นการขยายข้ามปี 1900 ในความทรงจำของแม็กซ์และการค้นหาของแม็กซ์สำหรับที่อยู่ของ 1900 ในความเป็นจริงอธิบายแยกต่างหากและในที่สุดก็เป็นหนึ่งเดียวกัน ในเรื่องราว แต่เพียงเพื่อบรรยายชีวิตของ 1900 ตำนาน การใช้การตัดต่อแบบขนานที่แยบยลหมายถึงการสร้างความรู้สึกของความเป็นจริงและความทรงจำที่เกี่ยวพันกันเพื่อกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของผู้ชมเกี่ยวกับตัวละครเอก 1900 เช่น: ชีวิตของปี 1900 คืออะไร? เขาลงจากเรือหลังจากสิ้นสุดหรือไม่? เขาปรากฏตัวครั้งสุดท้ายที่ไหน เบาะแสทั้งสองนี้พันกันและพันกันทำให้ภาพยนตร์ทั้งเรื่องกระตุ้นความอยากรู้ของผู้ชม <br>3. <br>จุดเริ่มต้นของภาพยนตร์ตัดต่อกลับหัวกลับหางคือแม็กซ์นำทรัมเป็ตของเขาไปที่ร้านขายเครื่องดนตรีเพื่อทำธุรกรรมและบังเอิญได้ยินเสียงเพลงเปียโนที่เล่นในปี 1900 ดังนั้นเขาจึงเริ่มเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับหัวหน้าร้านในปี 1900 และเขาก็เริ่มตกอยู่ในความทรงจำที่ลึกล้ำ ภาพยนตร์เรื่องแรกให้ผู้ชมได้รับรู้จากมุมมองของแม็กซ์จากปากของ 1900 นักเปียโนในตำนานที่ประชาชนไม่เคยรู้ จากนั้นกล้องก็ขยับไปสู่อดีตของปี 1900 ในช่วงเวลานั้นเสียงพากย์ของแม็กซ์ก็ดังขึ้นเมื่อเขาจำได้ว่า: ทะเลคือบ้านของเขาเขาไม่เคยไปที่แผ่นดิน ... รูปแบบของการประสานฉากในเวลาและพื้นที่นี้ ภาพยนตร์สร้างความรู้สึกลึกลับ <br>4. ภาพตัดต่อแบบถอดเปลี่ยนได้<br>(1) ตั้งแต่วัยเด็ก 1900 นั่งบนเรือของเรือผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ ของห้องโดยสารและมองออกไปที่กล้องและทุกครั้งที่ดวงตาของปี 1900 ทำให้ทุกคนรู้สึกสะอาด แต่บริสุทธิ์ มันซับซ้อนมากราวกับว่าไม่มีใครสามารถตีความความคิดของเขา ดูเหมือนว่าจะใช้วิธีนี้เพื่อแสดงความเศร้าโศกในปี 1900 ซึ่งเป็นความเศร้าโศกสำหรับโลกนอกเรือ

1,ตัดต่อจิตวิทยา<br>ภาพยนตร์เรื่องนี้จะผ่าน Max ในร้านเครื่องดนตรีขนาดเล็กในซอยที่จะบอกเจ้าของเรื่องของตัวเอกภาพยนตร์เป็นรีวิวของแม็กซ์ค่อยๆกลับไปชีวิตของตัวเอกของภาพยนตร์ที่แสดงความรู้สึกมากแม็กซ์และ ungivings เกี่ยวกับเพื่อนนักเล่นดนตรี<br>2,ตัดต่อขนาน<br>ใน "นักเปียนที่ทะเล" ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นข้ามระหว่าง Max ของ 1900 saga และการค้นหาจริงแม็กซ์สําหรับ 1900, บรรยายแยกกันและปึกแผ่นในที่สุดในเรื่องเดียวกัน แต่เพียงเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของ 1900 ตํานานของชีวิต การใช้ที่ฉลาดของภาพตัดต่อขนานหมายถึงการสร้างความรู้สึกของความเป็นจริงและหน่วยความจํา interlaced จึงทําให้ผู้ชมที่จะอยากรู้เกี่ยวกับความอยากรู้อยากเห็นตัวเอกใน 1900 ตัวอย่างเช่น : อะไรคือชีวิตของ 1900? เขาลงจากจุดจบหรือยัง เขาไปที่ไหน? ทั้งสองเบาะแส interlaced และ entwined แต่ละอื่น ๆ, ทําให้ภาพยนตร์ทั้งเพื่อกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของผู้ชม.<br>3,กลับ- ลงตัดต่อ<br>ภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยแม็กซ์การทรัมเป็ตของเขาไปที่ร้านเครื่องดนตรีและได้ยินชิ้นเปียโน 1900 เล่น ดังนั้นเริ่มบอกเล่าเรื่องราวของเจ้าของร้านเกี่ยวกับ 1900 เขาเริ่มที่จะตกอยู่ในความทรงจําลึก ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นครั้งแรกที่ช่วยให้ผู้ชมยืนอยู่ในจุดที่แท้จริงของมุมมองจากปากแม็กซ์ที่จะรู้ว่า 1900, ประชาชนไม่เคยรู้จักกันนักเล่นปืนตํานาน จากนั้นเลนส์เปลี่ยนไปในอดีตของปี 1900, ในระหว่างที่เสียงของแม็กซ์มากกว่าเสียงเป่า : ทะเลเป็นบ้านของเขาและเขาไม่เคยได้รับการแผ่นดิน รูปแบบ interlaced นี้ของฉากจากเวลาและพื้นที่ยังสร้างความรู้สึกของความลึกลับสําหรับภาพยนตร์เรื่องทั้งหมด<br>4,สองตัดต่อ<br>(1)จากวัยเด็ก, 1900นั่งอยู่ในห้องโดยสารของเรือผ่านห้องโดยสารของเรือผ่านหน้าต่างขนาดเล็กของห้องโดยสารเรือเพื่อดูกล้องซ้ําและแต่ละ 1900 ตาเสมอทําให้ทุกคนรู้สึกสะอาดบริสุทธิ์ แต่ผิดปกติที่ซับซ้อน, ราวกับว่าไม่มีใครสามารถแปลความคิดของเขา. ดูเหมือนว่าการพยายามที่จะใช้วิธีการดังกล่าวเพื่อแสดงความโศกเศร้าของ 1900, ชนิดของความเศร้าโศกสําหรับโลกนอกเรือ

ตัดต่อภาพจิต<br>หลังจากแม็กซ์บอกเจ้าของร้านเกี่ยวกับเรื่องราวของตัวละครหลักในร้านเครื่องดนตรีเล็กๆน้อยๆในหูท่งกล้องก็ค่อยๆเล่นกลับเข้ามาในชีวิตของตัวละครหลักและแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้ง<br>ตัดต่อภาพแบบขนาน<br>ในหนังเรื่องนี้เป็นนักเปียโนในทะเลทั้งหน่วยความจำของแม็กซ์ 1900 ข้ามกับความจริงที่ว่าแม็กซ์กำลังมองหาที่อยู่ของ 1900 และในที่สุดก็รวมอยู่ในเรื่องเดียวกันแต่ทั้งหมดเป็นเพียงการเล่าเรื่องราวของชีวิตในตำนาน ใช้วิธีการตัดต่อแบบขนานเพื่อสร้างความรู้สึกของความเป็นจริงและความทรงจำที่ทำให้ผู้ชมอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวละครหลัก 1900 เช่นอะไรคือชีวิตของ 1900 จริงๆ เขาได้ออกจากเรือหลังจากทั้งหมด แล้วในที่สุดเขาก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เหล่านี้สองปมโงนเงนและพัวพันกับแต่ละอื่นๆเพื่อให้ภาพยนตร์ทั้งหมดกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของผู้ชม<br>ตัดต่อภาพกลับหัว<br>จุดเริ่มต้นของภาพยนตร์คือแม็กซ์เอาทรัมเป็ตของเขาเพื่อการค้าที่ร้านเครื่องดนตรีและบังเอิญได้ยินเพลงเปียโน 1900 เล่น ดังนั้นเขาจึงเริ่มเล่าเรื่องเกี่ยวกับ 1900 เจ้าของร้านและเริ่มที่จะตกอยู่ในความทรงจำที่ลึกซึ้ง มันช่วยให้ผู้ชมที่จะยืนอยู่ในมุมมองของความเป็นจริงจากแม็กซ์ปากรู้ว่า 1900 นักเปียโนตำนานที่เป็นที่นิยมไม่เคยรู้จัก แล้วกล้องก็เปลี่ยนไปเป็น 1900 และแม็กซ์เสียงต่างประเทศก็เริ่มจำได้ว่าทะเลเป็นบ้านของเขาเขาไม่เคยไปถึงแผ่นดิน ดังนั้นเวลาและพื้นที่ฉากโงนเงนรูปแบบยังสร้างความรู้สึกลึกลับของภาพยนตร์ทั้งหมด<br>ตัดต่อภาพ<br>ตั้งแต่วัยเด็ก 1900 นั่งอยู่ในกระท่อมของเรือมองออกไปนอกหน้าต่างเล็กๆน้อยๆในกระท่อมและทุกครั้งที่ 1900 ตามักจะทำให้ทุกคนรู้สึกบริสุทธิ์และซับซ้อนราวกับว่าไม่มีใครสามารถอ่านความคิดของเขา มันดูเหมือนว่าจะใช้วิธีการดังกล่าวเพื่อแสดงความเศร้าโศกของ 1900 ชนิดของความเศร้าโศกเกี่ยวกับโลกภายนอกของเรือ<br>